.bmp)
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012
Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
ΟΡΦΑΝΕΨΕ Ο «ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ»
ΟΡΦΑΝΕΨΕ Ο «ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ» - ΕΦΥΓΕ Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΛΩΝΑΡΗΣ.
Άνθρωπος με τεράστια προσφορά στον αθλητισμό της Καλύμνου , και ιδρυτής του Α. Σ ΚΑΖΩΝΗ στον οποίον διετέλεσε και πρόεδρος ,ενώ υπηρξε και εμπνευστής του «Χορού του Μηχανικού» , καθιστώντας τον παγκοσμίως γνωστό.
Επίσης από τα χέρια του αείμνηστου Θεόφιλου Κλωναρη, αναδύθηκαν μεγάλα ταλέντα στο στίβο όπως ο σημερινός πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ .κ Βασιλης Σεβαστης πρωταθλητής στο δέκαθλο , η αθλήτρια της Εθνικής Ελλάδας και Βαλκανίων στις μεγάλες αποστάσεις Χρυσούλα Ιακώβου κ.α.
Ακολουθεί άρθρο για τον αείμνηστο Θεόφιλο Κλωναρη από τον Εμμανουήλ Ψαρρα.
Τη μοναδική και συγκλονιστική αυτή σκηνή του χορού του «πιασμένου μηχανικού», το πάθος και την αγωνία του να σταθεί όρθιος στη ζωή, την ένιωθε στα κατάβαθα της ψυχής του ο Καλύμνιος καθηγητής της Σωματικής Αγωγής Θεοφίλης Κλωνάρης. Είδε αμέτρητους πιασμένους σφουγγαράδες, ναυάγια της ζωής, να προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, ίσως και κάποιους μερακλήδες πιασμένους σε γλεντοκόπια να σηκώνονται με τη βοήθεια της παρέας για να κάμουν κάποια βήματα, να θυμηθούν τα περασμένα τους. Χορός παραδοσιακός όμως του «Μηχανικού», στη μορφή που εκτελείται - χορεύεται σήμερα, δεν υπήρχε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 195...;
Γιος του πρωτομηχανικού – μαγγιόρου σφουγγαρά Παντελή Κλωνάρη έζησε από κοντά, συμμετείχε κιόλας, μες στους γλεντζέδικους καφενέδες- ταβέρνες του Χωριού, τα γλεντοκόπια, τα τραγούδια, τους χορούς, τα ολονύχτια ξεφαντώματα των σφουγγαράδων, τις μέρες που τσουρμάριζαν κι ετοιμαζόταν για τα πολύμηνα σφουγγαροτάξιδα. Ζυμωμένος μες στην σφουγγαράδικη και νησιώτικη παράδοση της αγαπημένης του Καλύμνου, σαν βρισκόταν στην Αθήνα (...;..) συνεργάστηκε με το Χορευτικό Συγκρότημα της Δώρας Στράτου κι ήταν από τους πρώτους και βασικούς χορευτές της. Έχοντας μέσα του ζωντανά τα βιώματα των σφουγγαράδων αποφασίζει να δώσει συγκεκριμένη μορφή, κίνηση χορευτική στην τραγική προσωπικότητα του πιασμένου μηχανικού.Λεβέντικη δωρική μορφή, παράλληλα με χάρη ιωνική στις κινήσεις, χορευταλάς ο ίδιος, καταφέρνει την ώρα του χορού, με τη «γλώσσα του σώματος» να υποχρεώνει τα όργανα- βιολιά, πράγμα πρωτόγνωρο, να τον παρακολουθούν και να τα οδηγεί εκεί που εκείνος επιθυμεί, για να εκτελέσει άψογα τις φιγούρες - το ρόλο του σαν κορυφαίος του Χορού σε αρχαία τραγωδία και να παρουσιάζει με μοναδικό, ανεπανάληπτο και απαράμιλλο τρόπο το τρέμουλο του πιασμένου σφουγγαρά με τα σακατεμένα ποδάρια, τα ασταθή βήματά του, το πέσιμο, το ανόρθωμα, το πέταμα του μπαστουνιού, το τελικό ξεσπάθωμα- ξεδώσιμο σε χορευτικά βήματα κυκλωτικού συντροφικού χορού, βήματα χαράς, κεφιού, που γίνεται λύτρωση για τον ίδιο το χορευτή πρώτα, αλλά και κάθαρση για τους θεατές, που βιώνουν μαζί του τη «... μίμηση πράξεως, σπουδαίας και τελείας...» ( Απ' τον ορισμό της τραγωδίας...)
Ο χορός του πιασμένου μηχανικού, με εμπνευστή και πρωταγωνιστή το Θεοφίλη Κλωνάρη και με το συγκρότημα της Δώρας Στράτου, αμέσως συγκινεί, εντυπωσιάζει, γίνεται πασίγνωστος σε περιοδείες στην Ευρώπη, μελετάται και καθιερώνεται σαν γνήσιος θαλασσινός χορός που εκφράζει το τραγικό μεγαλείο της σφουγγαροσύνης και ιδιαίτερα των Καλύμνιων σφουγγαράδων.
Σήμερα ο χορός αυτός αποτελεί απαραίτητο στοιχείο κάθε σφουγγαράδικης, και φολκλορικής παρουσίασης στην Κάλυμνο, αλλά και παντού.... Νέοι χορευτές προσπαθούν να αναστήσουν αυτό το πάθος του πιασμένου μηχανικού. Κάποιοι καταφέρνουν να το αγγίξουν..! Αλησμόνητο όμως θα μείνει, όπως ομολογούν όλοι που το βίωσαν, το αξεπέραστο πάθος των πρώτων εκείνων εκτελέσεων από το δημιουργό του τον Θεοφίλη Π. Κλωνάρη.
(Από το αφιέρωμα στο Καλυμνιακό Αρχείο του Ιωάννη Χειλά Εκπαιδευτικού)
Εμμανουήλ Γεωργίου Ψαρράς
Aναδημοσίευση από το: http://palmoskalymnou.blogspot.gr/2012/05/video.html?spref=fb
Τετάρτη 25 Απριλίου 2012
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ: «Με λένε Κατερίνα και είμαι Ελληνίδα»
Θραύση κάνει ένα βίντεο που ανέβηκε πριν από δύο ημέρες στο διαδίκτυο με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Μουτσάτσου. Η γλυκιά ηθοποιός, σε αγγλική γλώσσα, εξηγεί τι είναι Ελλάδα σε όσους επικρίνουν τη χώρα μας και τους Έλληνες. «Θα μπορoύσα να «ράψω» τη σημαία της χώρας μου στην τσάντα μου αλλά η κληρονομιά της χώρας μου δεν έχει γεωγραφικά όρια. Δημιούργησε τη Δύση» λέει χαρακτηριστικά σε κάποιο σημείο. Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο. Γεια, Δεν είμαι ούτε δημόσιος υπάλληλος, ούτε κλέφτρα. Δεν πίνω ούζο, σπάω πιάτα ή λέω «Όπα» στην καθημερινότητα μου. Δεν ξέρω τον Γιώργο, το Γιάννη ή το Νίκο από την Ελλάδα να και είμαι σίγουρη πως είναι πολύ καλοί. Η χώρα μου είναι δημοκρατική, εξάλλου αυτή εμπνεύστηκε τη δημοκρατία. Μιλάω ελληνικά και άλλες πέντε γλώσσες. Οι περισσότεροι στη χώρα μου μιλούν πολλές ξένες γλώσσες. Θα μπορούσα να «ράψω» τη σημαία της χώρας μου στην τσάντα μου αλλά η κληρονομιά της χώρας μου δεν έχει γεωγραφικά όρια. Δημιούργησε τη Δύση. Πιστεύω στον ελληνισμό…Όλος ο κόσμος εμπνεύστηκε από τα ιδανικά του. Και αν οφείλω σε κάποιους χρήματα σήμερα – και δεν είμαι η μόνη που οφείλει – είναι επειδή εγώ εμπνεύστηκα την ιδέα της ελεύθερης αγοράς. Και αν με κρίνεις σήμερα είναι επειδή εγώ εμπνεύστηκα την ιδέα της κριτικής. Πιστεύω στην ελευθερία και αν χρειαστεί θα διαδηλώσω. Πιστεύω στην απόλαυση της ζωής. Έχω το δικαίωμα να το κάνω. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Μπορώ να κολυμπήσω στις θάλασσες πάνω από 6000 νησιών. Η χώρα μου έχει εξαιρετική ομορφιά και παράδοση. Και η οικογένεια μου είναι ένας ιερός θεσμός. Με λέτε Greek αλλά είναι Ελληνίδα. ΌΧΙ Greek, ΕΛΛΗΝΙΔΑ. Το όνομα μου είναι Κατερίνα… Και είμαι Ελληνίδα.
Κατερίνα Μουτσάτσου: Απάντησε μέσω facebook στους επικριτές της
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
Ο άγνωστος Αϊνστάιν. Του Πάνου Τριγάζη
Όλοι έχουμε ακούσει κάτι για τον Αϊνστάιν από τα μαθητικά μας χρόνια, αλλά δεν είναι ευρύτερα γνωστές οι πολιτικές ιδέες και η πολιτική δράση του Αϊνστάιν υπέρ της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Στους πολλούς είναι εντελώς άγνωστο το γεγονός ότι έχει συνεισφέρει σημαντικές ιδέες και πλούσια δράση ως ανθρωπιστής, ειρηνιστής, αντιμιλιταριστής, αντιρατσιστής και σοσιαλιστής. Το 1933 έγινε ο πιο διάσημος πολιτικός πρόσφυγας, καταφεύγοντας στις ΗΠΑ για να ξεφύγει από το χιτλερικό καθεστώς της Γερμανίας, που είχε ήδη εξαπολύσει πογκρόμ σε βάρος των Εβραίων. Στις ΗΠΑ ανέπτυξε πλούσια επιστημονική και πολιτική δράση για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα και το 1949 δημοσίευσε ένα βαρυσήμαντο άρθρο στο πρώτο τεύχος του περιοδικού “Monthly Review” με τίτλο «Γιατί ο Σοσιαλισμός». Η τελευταία υπογραφή του, μια εβδομάδα πριν πεθάνει στις 18.4.1955 στο Πρίνστον, ήταν κάτω από το περίφημο «μανιφέστο Αϊνστάιν – Ράσσελ» που αποτέλεσε τη βάση για ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια αντιπυρηνικά κινήματα, το Pugwash.
«Τον θαυμάζω όχι μόνο ως μεγάλο επιστήμονα, αλλά και ως μεγάλο άνθρωπο» έγραφε για τον Αϊνστάιν ο τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης (1995) συνάδελφός του Τζόζεφ Ροτμπλατ σε επιστολή που μας έστειλε στις 11 Ιουνίου 2005. «Παρά τη διάνοιά του και τη φήμη του συμπεριφερόταν πάντοτε με μεγάλη απλότητα», γράφει ο Μπέρτραντ Ράσσελ για τον χαρακτήρα του συναδέλφου του.
«Η αντιπάθεια του Αϊνστάιν προς την πρωσική στρατοκρατική παράδοση τον οδήγησαν – ήδη δεκαπεντάχρονο – γράφει ο καθηγητής της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ευθύμης Παπαδημητρίου – να αποφύγει τη στράτευση εγκαταλείποντας τη Γερμανία και καταφεύγοντας στη φιλελεύθερη και ουδέτερη Ελβετία. Παραιτείται από τη γερμανική του υπηκοότητα, και παραμένει για πέντε χρόνια χωρίς υπηκοότητα, λόγω της αντιπάθειας που τρέφει προς τη γερμανική μιλιταριστική νοοτροπία»
«Η αποστροφή του –συνεχίζει ο Ευθ. Παπαδημητρίου – προς κάθε μορφή εξουσίας επρόκειτο να τον συνοδεύσει σε όλη τη μετέπειτα ζωή του. Έχοντας ταξιδέψει και ζήσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αισθάνεται λιγότερο Γερμανός και περισσότερο ευρωπαίος πολίτης και αργότερα πολίτης όλου του κόσμου, όντας αφιερωμένος στην επιστημονική έρευνα και την υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης και της δικαιοσύνης».
Μετά τα ολοκαυτώματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, στις 6 και 9 Αυγούστου 1945, ο Αϊνστάιν ξεκίνησε από τους πρώτους τον αγώνα για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, ιδρύοντας κίνηση το 1946 με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης Ατομικών Επιστημόνων».
Ωστόσο, η είσοδος στον ψυχρό πόλεμο έκανε το έργο τέτοιων κινήσεων εξαιρετικά δυσχερές, ιδιαίτερα στα χρόνια του «Μακαρθισμού» όταν και ο Αϊνστάιν βρέθηκε στο στόχαστρο της περιβόητης υποεπιτροπής ερευνών της Γερουσίας για «αντιαμερικανικές ενέργειες». Δεν κάμφθηκε, όμως, ο Αϊνστάιν και μάλιστα δεν δίστασε να απευθύνει έκκληση στον πρόεδρο Τρούμαν για τη ζωή του ζεύγους Εθελ και Τζούλιους Ρόζεμπεργκ, που είχαν κατηγορηθεί για κατασκοπία σε όφελος της ΕΣΣΔ και είχαν καταδικαστεί σε θάνατο, ποινή που τελικά εκτελέστηκε.
Ο Αϊνστάιν πίστευε στην ικανότητα των ανθρώπων να ορίζουν τη μοίρα τους. «Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι καταδικασμένα, λόγω της βιολογικής τους συγκρότησης, να αλληλοεξοντώνονται ή να βρίσκονται στο έλεος μιας σκληρής και αμετάτρεπτης μοίρας», έγραφε στο άρθρό του, προσθέτοντας ότι «ο ανταγωνισμός χωρίς όρια οδηγεί σε τεράστια σπατάλη εργασίας…..».
Κατά τον Αϊνστάιν, η εξάρτηση του ανθρώπου από την κοινωνία αποτελεί γεγονός αναμφισβήτητο και καθοριστικό για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του καθενός. Απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στον κοινωνικά συνειδητοποιημένο πολίτη, γράφοντας σε επιστολή του, το 1932, ότι «η πραγματική αξία ενός ανθρώπου κρίνεται κυρίως από το κατά πόσον έχει κατορθώσει να απελευθερωθεί από το εγώ του». Σε μια άλλη επιστολή το 1931 γράφει: «Να χαίρεσαι με τις χαρές των άλλων και να υποφέρεις μαζί τους – αυτοί είναι οι καλύτεροι οδηγοί για τον άνθρωπο».
Πάνω απ΄όλα ο Αϊνστάιν ήταν πολέμιος του πολέμου. Καλούσε όλη την ανθρωπότητα να ενωθεί, παραμερίζοντας πολιτικές ή άλλες διαφορές, μπροστά στον κίνδυνο της πυρηνικής καταστροφής. «Θυμηθείτε ότι είσθε άνθρωποι και ξεχάστε τα υπόλοιπα», έλεγε στο κοινό του μανιφέστο με τον Μπέρτραντ Ράσσελ, το 1955. Είναι χαρακτηριστική η φράση του: «Ο πόλεμος δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος, μόνο να καταργηθεί μπορεί».
* Ο Πάνος Τριγάζης, υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ, έχει γράψει μαζί με τον καθηγητή Ευθύμη Παπαδημητρίου το βιβλίο «Αγαπητέ Αϊνστάιν» (εκδόσεις «Ταξιδευτής» 2005).
Στους πολλούς είναι εντελώς άγνωστο το γεγονός ότι έχει συνεισφέρει σημαντικές ιδέες και πλούσια δράση ως ανθρωπιστής, ειρηνιστής, αντιμιλιταριστής, αντιρατσιστής και σοσιαλιστής. Το 1933 έγινε ο πιο διάσημος πολιτικός πρόσφυγας, καταφεύγοντας στις ΗΠΑ για να ξεφύγει από το χιτλερικό καθεστώς της Γερμανίας, που είχε ήδη εξαπολύσει πογκρόμ σε βάρος των Εβραίων. Στις ΗΠΑ ανέπτυξε πλούσια επιστημονική και πολιτική δράση για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα και το 1949 δημοσίευσε ένα βαρυσήμαντο άρθρο στο πρώτο τεύχος του περιοδικού “Monthly Review” με τίτλο «Γιατί ο Σοσιαλισμός». Η τελευταία υπογραφή του, μια εβδομάδα πριν πεθάνει στις 18.4.1955 στο Πρίνστον, ήταν κάτω από το περίφημο «μανιφέστο Αϊνστάιν – Ράσσελ» που αποτέλεσε τη βάση για ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια αντιπυρηνικά κινήματα, το Pugwash.
«Τον θαυμάζω όχι μόνο ως μεγάλο επιστήμονα, αλλά και ως μεγάλο άνθρωπο» έγραφε για τον Αϊνστάιν ο τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης (1995) συνάδελφός του Τζόζεφ Ροτμπλατ σε επιστολή που μας έστειλε στις 11 Ιουνίου 2005. «Παρά τη διάνοιά του και τη φήμη του συμπεριφερόταν πάντοτε με μεγάλη απλότητα», γράφει ο Μπέρτραντ Ράσσελ για τον χαρακτήρα του συναδέλφου του.
«Η αντιπάθεια του Αϊνστάιν προς την πρωσική στρατοκρατική παράδοση τον οδήγησαν – ήδη δεκαπεντάχρονο – γράφει ο καθηγητής της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ευθύμης Παπαδημητρίου – να αποφύγει τη στράτευση εγκαταλείποντας τη Γερμανία και καταφεύγοντας στη φιλελεύθερη και ουδέτερη Ελβετία. Παραιτείται από τη γερμανική του υπηκοότητα, και παραμένει για πέντε χρόνια χωρίς υπηκοότητα, λόγω της αντιπάθειας που τρέφει προς τη γερμανική μιλιταριστική νοοτροπία»
«Η αποστροφή του –συνεχίζει ο Ευθ. Παπαδημητρίου – προς κάθε μορφή εξουσίας επρόκειτο να τον συνοδεύσει σε όλη τη μετέπειτα ζωή του. Έχοντας ταξιδέψει και ζήσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αισθάνεται λιγότερο Γερμανός και περισσότερο ευρωπαίος πολίτης και αργότερα πολίτης όλου του κόσμου, όντας αφιερωμένος στην επιστημονική έρευνα και την υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης και της δικαιοσύνης».
Μετά τα ολοκαυτώματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, στις 6 και 9 Αυγούστου 1945, ο Αϊνστάιν ξεκίνησε από τους πρώτους τον αγώνα για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, ιδρύοντας κίνηση το 1946 με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης Ατομικών Επιστημόνων».
Ωστόσο, η είσοδος στον ψυχρό πόλεμο έκανε το έργο τέτοιων κινήσεων εξαιρετικά δυσχερές, ιδιαίτερα στα χρόνια του «Μακαρθισμού» όταν και ο Αϊνστάιν βρέθηκε στο στόχαστρο της περιβόητης υποεπιτροπής ερευνών της Γερουσίας για «αντιαμερικανικές ενέργειες». Δεν κάμφθηκε, όμως, ο Αϊνστάιν και μάλιστα δεν δίστασε να απευθύνει έκκληση στον πρόεδρο Τρούμαν για τη ζωή του ζεύγους Εθελ και Τζούλιους Ρόζεμπεργκ, που είχαν κατηγορηθεί για κατασκοπία σε όφελος της ΕΣΣΔ και είχαν καταδικαστεί σε θάνατο, ποινή που τελικά εκτελέστηκε.
Ο Αϊνστάιν πίστευε στην ικανότητα των ανθρώπων να ορίζουν τη μοίρα τους. «Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι καταδικασμένα, λόγω της βιολογικής τους συγκρότησης, να αλληλοεξοντώνονται ή να βρίσκονται στο έλεος μιας σκληρής και αμετάτρεπτης μοίρας», έγραφε στο άρθρό του, προσθέτοντας ότι «ο ανταγωνισμός χωρίς όρια οδηγεί σε τεράστια σπατάλη εργασίας…..».
Κατά τον Αϊνστάιν, η εξάρτηση του ανθρώπου από την κοινωνία αποτελεί γεγονός αναμφισβήτητο και καθοριστικό για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του καθενός. Απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στον κοινωνικά συνειδητοποιημένο πολίτη, γράφοντας σε επιστολή του, το 1932, ότι «η πραγματική αξία ενός ανθρώπου κρίνεται κυρίως από το κατά πόσον έχει κατορθώσει να απελευθερωθεί από το εγώ του». Σε μια άλλη επιστολή το 1931 γράφει: «Να χαίρεσαι με τις χαρές των άλλων και να υποφέρεις μαζί τους – αυτοί είναι οι καλύτεροι οδηγοί για τον άνθρωπο».
Πάνω απ΄όλα ο Αϊνστάιν ήταν πολέμιος του πολέμου. Καλούσε όλη την ανθρωπότητα να ενωθεί, παραμερίζοντας πολιτικές ή άλλες διαφορές, μπροστά στον κίνδυνο της πυρηνικής καταστροφής. «Θυμηθείτε ότι είσθε άνθρωποι και ξεχάστε τα υπόλοιπα», έλεγε στο κοινό του μανιφέστο με τον Μπέρτραντ Ράσσελ, το 1955. Είναι χαρακτηριστική η φράση του: «Ο πόλεμος δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος, μόνο να καταργηθεί μπορεί».
* Ο Πάνος Τριγάζης, υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ, έχει γράψει μαζί με τον καθηγητή Ευθύμη Παπαδημητρίου το βιβλίο «Αγαπητέ Αϊνστάιν» (εκδόσεις «Ταξιδευτής» 2005).
Κυριακή 11 Μαρτίου 2012
ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
Δεν θα ήταν πολύ χειρότερα αν η ζωή ήταν δίκαιη και όλα τα φρικτά πράγματα που μας συμβαίνουν, γίνονταν επειδή στ' αλήθεια το αξίζαμε;
J.M. STRACZYNSKI
J.M. STRACZYNSKI
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012
Το "σύνδρομο του ΑΤΜ" ταράζει την κυβέρνηση
Αναδημοσίευση από http://avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=628908
Μελιγγώνης Γιώργος
Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/07/2011
Το φάντασμα του πανικού πλανάται πάνω από την κυβέρνηση. Την ώρα που οι χειρισμοί περί τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους περνούν σε νέα φάση και το δίδυμο Παπανδρέου-Βενιζέλου «αποδραματοποιεί» το ενδεχόμενο «επιλεκτικής χρεωκοπίας», στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και στο οικονομικό επιτελείο, φοβούνται την αντίδραση των πολιτών, σε πολιτικό, αλλά και σε οικονομικό επίπεδο.
Το κλίμα στην κυβέρνηση είναι βαρύ. Αν και κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι το ιδανικό σενάριο που επιδιώκει ο Ευ. Βενιζέλος θα ήταν επαναγορά ελληνικών ομολόγων μέσω δανεισμού από το EFSF -που ελπίζουν ότι δεν θα χαρακτηριζόταν πιστωτικό γεγονός, όλα δείχνουν ότι η ενεργότερη συμμετοχή ιδιωτών στη λογική της συμφωνίας της Βιέννης παραμένει στο τραπέζι - και φέρνει πιο κοντά την επιλεκτική χρεωκοπία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ήδη από την περασμένη Τρίτη, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, δίνοντας
εσπευσμένα συνέντευξη Τύπου, έσπευσε να... προεξοφλήσει την αξιολόγηση «επιλεκτικής χρεωκοπίας» και να την αποσυνδέσει από την πραγματική κατάσταση της χρεωκοπίας - με την έννοια του
χρεωστασίου. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε, ένα 24ωρο αργότερα και ο πρωθυπουργός, μιλώντας για επιλε-
κτική χρεωκοπία στη γερμανική έκδοση των «Financial Times», έστω κι αν... για κάποιες ώρες δημιούρ-
γησε σύγχυση η λαθεμένη μετάφραση περί «μερικής αδυναμίας πληρωμής».
Επί της ουσίας, πάντως, ο Έλληνας πρωθυπουργός όχι μόνο δεν απέκλεισε την επιλεκτική χρεωκο-
πία, αλλά εξέφρασε την ελπίδα του να κρατήσει... «δύο βδομάδες» και όχι περισσότερο, «γιατί θα μπορού-
σαν να δημιουργηθούν προβλήματα». Αυτή, εξάλλου, είναι και η εικόνα που έχουν στην κυβέρνηση, έπειτα από τη συνάντηση Βενιζέλου-Σόιμπλε: ότι, δηλαδή, οι οίκοι αξιολόγησης θα ρίξουν τα ελληνικά ομόλογα σε καθεστώς επιλεκτικής χρεωκοπίας, κατόπιν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πιέσουν τον κεντρικό τραπεζίτη Τρισέ να δέχεται από τις ελληνικές τράπεζες ως ενέχυρα τα ελληνικά ομόλογα (παρά την αξιολόγηση περί πιλεκτικής χρεωκοπίας...) και έτσι, μέσα σε ένα 15νθήμερο, οι οίκοι θα άρουν τον χαρακτηρισμό τους και τα ελληνικά ομόλογα θα επιστρέψουν στο σημερινό καθεστώς, δηλαδή την αξιολόγηση CCC. Όλα αυτά, βεβαίως, μένει να φανούν στην πραγματικότητα...
Αγωνία για τις τράπεζες
Ανώτατες κυβερνητικές πηγές, πάντως, διαβεβαίωναν την «Αυγή» ότι «δεν έχει τελειώσει τίποτα ακό-
μη», εννοώντας πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να διεκδικεί στις διαπραγματεύσεις ώς τη Σύνοδο Κορυφής της προσεχούς Πέμπτης μια λύση που θα είναι «καθαρά» εκτός της κατηγορίας της «επιλεκτικής
χρεωκοπίας». Την οποία, όμως, ουδόλως απέκλειαν οι ίδιες πηγές...
Γι’ αυτό, εξάλλου, και τόσο ο υπουργός Οικονομικών όσο, σε ανώτατο επίπεδο, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, επιχειρούν να αποσυνδέσουν την εν λόγω αξιολόγηση από την πραγματική κατάσταση της χρεωκοπίας. «Αν ανακοινωθεί επιλεκτική χρεοκοπία από τους οίκους αξιολόγησης και αρχίσουν οι μαζικές αναλήψεις από τις τράπεζες, τελείωσαν όλα», λένε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με γνώση του παρασκηνίου. Αυτό ακριβώς φοβάται και ο Γ. Παπανδρέου, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος. Για τον λόγο αυτόν, όσο θα περνούν οι
μέρες ώς τη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης, τόσο θα κλιμακώνει η κυβέρνηση την επιχειρηματολογία της
πως «άλλο επιλεκτική χρεωκοπία και άλλο κανονική χρεοκοπία». Βεβαίως, για τη χρεωκοπία της κοινωνίας, ούτε λόγος, αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση...
Μελιγγώνης Γιώργος
Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/07/2011
Το φάντασμα του πανικού πλανάται πάνω από την κυβέρνηση. Την ώρα που οι χειρισμοί περί τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους περνούν σε νέα φάση και το δίδυμο Παπανδρέου-Βενιζέλου «αποδραματοποιεί» το ενδεχόμενο «επιλεκτικής χρεωκοπίας», στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και στο οικονομικό επιτελείο, φοβούνται την αντίδραση των πολιτών, σε πολιτικό, αλλά και σε οικονομικό επίπεδο.
Το κλίμα στην κυβέρνηση είναι βαρύ. Αν και κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι το ιδανικό σενάριο που επιδιώκει ο Ευ. Βενιζέλος θα ήταν επαναγορά ελληνικών ομολόγων μέσω δανεισμού από το EFSF -που ελπίζουν ότι δεν θα χαρακτηριζόταν πιστωτικό γεγονός, όλα δείχνουν ότι η ενεργότερη συμμετοχή ιδιωτών στη λογική της συμφωνίας της Βιέννης παραμένει στο τραπέζι - και φέρνει πιο κοντά την επιλεκτική χρεωκοπία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ήδη από την περασμένη Τρίτη, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, δίνοντας
εσπευσμένα συνέντευξη Τύπου, έσπευσε να... προεξοφλήσει την αξιολόγηση «επιλεκτικής χρεωκοπίας» και να την αποσυνδέσει από την πραγματική κατάσταση της χρεωκοπίας - με την έννοια του
χρεωστασίου. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε, ένα 24ωρο αργότερα και ο πρωθυπουργός, μιλώντας για επιλε-
κτική χρεωκοπία στη γερμανική έκδοση των «Financial Times», έστω κι αν... για κάποιες ώρες δημιούρ-
γησε σύγχυση η λαθεμένη μετάφραση περί «μερικής αδυναμίας πληρωμής».
Επί της ουσίας, πάντως, ο Έλληνας πρωθυπουργός όχι μόνο δεν απέκλεισε την επιλεκτική χρεωκο-
πία, αλλά εξέφρασε την ελπίδα του να κρατήσει... «δύο βδομάδες» και όχι περισσότερο, «γιατί θα μπορού-
σαν να δημιουργηθούν προβλήματα». Αυτή, εξάλλου, είναι και η εικόνα που έχουν στην κυβέρνηση, έπειτα από τη συνάντηση Βενιζέλου-Σόιμπλε: ότι, δηλαδή, οι οίκοι αξιολόγησης θα ρίξουν τα ελληνικά ομόλογα σε καθεστώς επιλεκτικής χρεωκοπίας, κατόπιν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πιέσουν τον κεντρικό τραπεζίτη Τρισέ να δέχεται από τις ελληνικές τράπεζες ως ενέχυρα τα ελληνικά ομόλογα (παρά την αξιολόγηση περί πιλεκτικής χρεωκοπίας...) και έτσι, μέσα σε ένα 15νθήμερο, οι οίκοι θα άρουν τον χαρακτηρισμό τους και τα ελληνικά ομόλογα θα επιστρέψουν στο σημερινό καθεστώς, δηλαδή την αξιολόγηση CCC. Όλα αυτά, βεβαίως, μένει να φανούν στην πραγματικότητα...
Αγωνία για τις τράπεζες
Ανώτατες κυβερνητικές πηγές, πάντως, διαβεβαίωναν την «Αυγή» ότι «δεν έχει τελειώσει τίποτα ακό-
μη», εννοώντας πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να διεκδικεί στις διαπραγματεύσεις ώς τη Σύνοδο Κορυφής της προσεχούς Πέμπτης μια λύση που θα είναι «καθαρά» εκτός της κατηγορίας της «επιλεκτικής
χρεωκοπίας». Την οποία, όμως, ουδόλως απέκλειαν οι ίδιες πηγές...
Γι’ αυτό, εξάλλου, και τόσο ο υπουργός Οικονομικών όσο, σε ανώτατο επίπεδο, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, επιχειρούν να αποσυνδέσουν την εν λόγω αξιολόγηση από την πραγματική κατάσταση της χρεωκοπίας. «Αν ανακοινωθεί επιλεκτική χρεοκοπία από τους οίκους αξιολόγησης και αρχίσουν οι μαζικές αναλήψεις από τις τράπεζες, τελείωσαν όλα», λένε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με γνώση του παρασκηνίου. Αυτό ακριβώς φοβάται και ο Γ. Παπανδρέου, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος. Για τον λόγο αυτόν, όσο θα περνούν οι
μέρες ώς τη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης, τόσο θα κλιμακώνει η κυβέρνηση την επιχειρηματολογία της
πως «άλλο επιλεκτική χρεωκοπία και άλλο κανονική χρεοκοπία». Βεβαίως, για τη χρεωκοπία της κοινωνίας, ούτε λόγος, αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση...
Η χαμένη δεκαετία για την ελληνική οικονομία
Αναδημοσίευση από το http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=285566
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ ΤΟ 2015 ΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ 2007!
Του ΧΡ. ΖΙΩΤΗ ziotisc@enet.gr
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ αν πετύχει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που έχει κατατεθεί στη Βουλή, η εφαρμογή του θα κάνει τελικά τους Ελληνες φτωχότερους και ακόμα πιο χρεωμένους.
Στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή, η χώρα -παρά τα επώδυνα μέτρα που θα επιβληθούν μία ακόμη φορά σε ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες- βαδίζει σε μια χαμένη δεκαετία. Ετσι, στο τέλος του 2015 το βιοτικό επίπεδο θα έχει γυρίσει πίσω τουλάχιστον στα επίπεδα του 2007-2008.
Οπως προκύπτει λοιπόν από τα δεδομένα του μεσοπρόθεσμου, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων στο τέλος της ερχόμενης πενταετίας θα έχει υποχωρήσει περίπου στα 22.000 ευρώ, όσα δηλαδή ήταν το 2008 (21.700 ευρώ). Σύμφωνα με τις... αισιόδοξες προβλέψεις, το 2015 ο κάθε πολίτης της χώρας θα είναι χρεωμένος περίπου με 31.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται και το βάρος των 120 δισ. ευρώ από τα δάνεια προς τις τράπεζες, τα οποία οφείλουν περίπου μισό εκατομμύριο νοικοκυριά.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν έως τότε η χώρα αποφύγει το «σκόπελο της χρεοκοπίας», η οικονομία της θα συνεχίσει να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Σε κάθε περίπτωση, το «δημοσιονομικό νοικοκύρεμα» δεν φαίνεται ικανό για να ανοίξει τον... ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης, καθώς το κόστος για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους θα είναι δυσβάστακτο. Η όποια κυβέρνηση, εφαρμόζοντας ένα άγριο πρόγραμμα λιτότητας, ακόμη και απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους, θα είναι υποχρεωμένη τα επόμενα χρόνια να πληρώνει σε τόκους τόσα όσα χρειάζονται για μισθούς και συντάξεις.
Το 2015 ο προϋπολογισμός πρέπει να καταβάλει διπλάσιους τόκους απ' ό,τι φέτος στους δανειστές μας. Το 2011 το κονδύλι των τόκων εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 16 δισ. ευρώ, ενώ στο τέλος του μεσοπρόθεσμου, ακόμη και αν εισπραχθούν τα 50 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, θα έχει εκτιναχθεί στα περίπου 23 δισ. ευρώ.
Το 10% για τόκους
Το ιδιαίτερα υψηλό αυτό ποσοστό από τη διεθνή εμπειρία θεωρείται μη βιώσιμο. Αν μάλιστα οι εισπράξεις από τις αποκρατικοποιήσεις υστερήσουν των αρχικών στόχων, το κονδύλι των τόκων θα ανέβει τα 25 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ. Εκτός όμως από τους τόκους, το Δημόσιο πρέπει κάθε χρονιά να πληρώνει τεράστια ποσά για την εξόφληση των ομολόγων που λήγουν. Ετσι, για χρεολύσια το δημόσιο ταμείο θα επιβαρυνθεί το 2015 με περίπου 48 δισ. ευρώ.
Η «αιμορραγία», που προκαλεί στα δημόσια οικονομικά το δυσθεώρητο κρατικό χρέος (σύμφωνα με το πιο θετικό σενάριο στο τέλος του 2015 θα έχει εκτιναχθεί στα 351,3 δισ. ευρώ, ήτοι 139,5% του ΑΕΠ από τα 328 δισ. ευρώ, που έκλεισε πέρυσι), δεν αποτελεί μόνο τροχοπέδη για την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά στην ουσία αναιρεί βασικές λειτουργίες του κράτους. Είναι ενδεικτικό ότι το 2015 για δαπάνες υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης το Δημόσιο θα μπορεί να καταβάλει μόνο 5 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 20% της δαπάνης των τόκων. Οι μεταβιβάσεις στα νοσοκομεία θα περιοριστούν στα 1,4 δισ. ευρώ. Η παιδεία θα απορροφήσει την ίδια χρονιά μόλις 6 δισ. ευρώ, ενώ για μισθούς-συντάξεις η δαπάνη φθάνει τα 20,4 δισ. ευρώ.
Υπό τις ασφυκτικές αυτές συνθήκες, οι λεγόμενες αναπτυξιακές δαπάνες, δηλαδή οι επενδύσεις που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το Δημόσιο, συμβάλλοντας έτσι στην ανάκαμψη της οικονομίας, περιορίζονται στο ελάχιστο. Φέτος, αν δεν πέσει και άλλο ψαλίδισμά του, το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων θα διαμορφωθεί στα 8,4 δισ. ευρώ. Το 2015, το πρόγραμμα προβλέπει ότι το σχετικό κονδύλι θα ανέλθει στα 8 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, αν υπολογιστεί και ο πληθωρισμός, το κράτος -μετά την «εξυγίανσή» του- θα επενδύει πολύ λιγότερα.
Βέβαια αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να προέλθει από το «φούσκωμα» της εγχώριας ζήτησης, αλλά πρέπει να είναι εξωγενής. Ομως ο διεθνής περίγυρος είναι εξαιρετικά ρευστός. Σε κάθε περίπτωση, οι παραπάνω σχεδιασμοί έχουν γίνει με το πλέον αισιόδοξο σενάριο. Η ίδια η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι, αν υπάρξουν αποκλίσεις από τις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις, το δημόσιο χρέος θα εκτοξευτεί σε μη διαχειρίσιμα επίπεδα. Σύμφωνα με το «απαισιόδοξο» σενάριο, θα εκτιναχθεί στο 198% του ΑΕΠ το 2015.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ ΤΟ 2015 ΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ 2007!
Του ΧΡ. ΖΙΩΤΗ ziotisc@enet.gr
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ αν πετύχει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που έχει κατατεθεί στη Βουλή, η εφαρμογή του θα κάνει τελικά τους Ελληνες φτωχότερους και ακόμα πιο χρεωμένους.
Στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή, η χώρα -παρά τα επώδυνα μέτρα που θα επιβληθούν μία ακόμη φορά σε ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες- βαδίζει σε μια χαμένη δεκαετία. Ετσι, στο τέλος του 2015 το βιοτικό επίπεδο θα έχει γυρίσει πίσω τουλάχιστον στα επίπεδα του 2007-2008.
Οπως προκύπτει λοιπόν από τα δεδομένα του μεσοπρόθεσμου, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων στο τέλος της ερχόμενης πενταετίας θα έχει υποχωρήσει περίπου στα 22.000 ευρώ, όσα δηλαδή ήταν το 2008 (21.700 ευρώ). Σύμφωνα με τις... αισιόδοξες προβλέψεις, το 2015 ο κάθε πολίτης της χώρας θα είναι χρεωμένος περίπου με 31.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται και το βάρος των 120 δισ. ευρώ από τα δάνεια προς τις τράπεζες, τα οποία οφείλουν περίπου μισό εκατομμύριο νοικοκυριά.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν έως τότε η χώρα αποφύγει το «σκόπελο της χρεοκοπίας», η οικονομία της θα συνεχίσει να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Σε κάθε περίπτωση, το «δημοσιονομικό νοικοκύρεμα» δεν φαίνεται ικανό για να ανοίξει τον... ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης, καθώς το κόστος για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους θα είναι δυσβάστακτο. Η όποια κυβέρνηση, εφαρμόζοντας ένα άγριο πρόγραμμα λιτότητας, ακόμη και απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους, θα είναι υποχρεωμένη τα επόμενα χρόνια να πληρώνει σε τόκους τόσα όσα χρειάζονται για μισθούς και συντάξεις.
Το 2015 ο προϋπολογισμός πρέπει να καταβάλει διπλάσιους τόκους απ' ό,τι φέτος στους δανειστές μας. Το 2011 το κονδύλι των τόκων εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 16 δισ. ευρώ, ενώ στο τέλος του μεσοπρόθεσμου, ακόμη και αν εισπραχθούν τα 50 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, θα έχει εκτιναχθεί στα περίπου 23 δισ. ευρώ.
Το 10% για τόκους
Το ιδιαίτερα υψηλό αυτό ποσοστό από τη διεθνή εμπειρία θεωρείται μη βιώσιμο. Αν μάλιστα οι εισπράξεις από τις αποκρατικοποιήσεις υστερήσουν των αρχικών στόχων, το κονδύλι των τόκων θα ανέβει τα 25 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ. Εκτός όμως από τους τόκους, το Δημόσιο πρέπει κάθε χρονιά να πληρώνει τεράστια ποσά για την εξόφληση των ομολόγων που λήγουν. Ετσι, για χρεολύσια το δημόσιο ταμείο θα επιβαρυνθεί το 2015 με περίπου 48 δισ. ευρώ.
Η «αιμορραγία», που προκαλεί στα δημόσια οικονομικά το δυσθεώρητο κρατικό χρέος (σύμφωνα με το πιο θετικό σενάριο στο τέλος του 2015 θα έχει εκτιναχθεί στα 351,3 δισ. ευρώ, ήτοι 139,5% του ΑΕΠ από τα 328 δισ. ευρώ, που έκλεισε πέρυσι), δεν αποτελεί μόνο τροχοπέδη για την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά στην ουσία αναιρεί βασικές λειτουργίες του κράτους. Είναι ενδεικτικό ότι το 2015 για δαπάνες υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης το Δημόσιο θα μπορεί να καταβάλει μόνο 5 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 20% της δαπάνης των τόκων. Οι μεταβιβάσεις στα νοσοκομεία θα περιοριστούν στα 1,4 δισ. ευρώ. Η παιδεία θα απορροφήσει την ίδια χρονιά μόλις 6 δισ. ευρώ, ενώ για μισθούς-συντάξεις η δαπάνη φθάνει τα 20,4 δισ. ευρώ.
Υπό τις ασφυκτικές αυτές συνθήκες, οι λεγόμενες αναπτυξιακές δαπάνες, δηλαδή οι επενδύσεις που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το Δημόσιο, συμβάλλοντας έτσι στην ανάκαμψη της οικονομίας, περιορίζονται στο ελάχιστο. Φέτος, αν δεν πέσει και άλλο ψαλίδισμά του, το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων θα διαμορφωθεί στα 8,4 δισ. ευρώ. Το 2015, το πρόγραμμα προβλέπει ότι το σχετικό κονδύλι θα ανέλθει στα 8 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, αν υπολογιστεί και ο πληθωρισμός, το κράτος -μετά την «εξυγίανσή» του- θα επενδύει πολύ λιγότερα.
Βέβαια αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να προέλθει από το «φούσκωμα» της εγχώριας ζήτησης, αλλά πρέπει να είναι εξωγενής. Ομως ο διεθνής περίγυρος είναι εξαιρετικά ρευστός. Σε κάθε περίπτωση, οι παραπάνω σχεδιασμοί έχουν γίνει με το πλέον αισιόδοξο σενάριο. Η ίδια η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι, αν υπάρξουν αποκλίσεις από τις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις, το δημόσιο χρέος θα εκτοξευτεί σε μη διαχειρίσιμα επίπεδα. Σύμφωνα με το «απαισιόδοξο» σενάριο, θα εκτιναχθεί στο 198% του ΑΕΠ το 2015.
Οι 5 μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν ποτέ
Αναδημοσίευση από http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=285564
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
ΔΙΠΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ (2004, 2009), ΣΠΑΤΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ, ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΔΔΑ kaddim@enet.gr
Η ΣΠΑΤΑΛΗ και η διαφθορά βασιλεύουν. Τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δεν τις άγγιξε κανείς. Υπάρχει αδυναμία διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων και αδυναμία ολοκλήρωσης πολυάριθμων κρίσιμων παρεμβάσεων εξυγίανσης των ΔΕΚΟ, τόνωσης του ανταγωνισμού, παροχής ρευστότητας στην αγορά. Είναι κάποιες από τις αιτίες που η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε ένα πηγάδι χωρίς καν ορατό πάτο και μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε απόγνωση.
Στοιχεία-σοκ
Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ένα μελανό σκηνικό: ύφεση 5,5%, ανεργία 15,9% και παρ' όλα αυτά ακρίβεια που επισήμως καλπάζει κατά 3,3%. Πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 11%, του τζίρου στο λιανεμπόριο κατά 15,5%, της οικοδομικής δραστηριότητας κατά 38,3%, του οικονομικού κλίματος, πιστωτική ασφυξία, συνεχή λουκέτα και ανυπαρξία επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Αρκετά κυβερνητικά στελέχη, αναλυτές και εκπρόσωποι της αγοράς εκτιμούν ότι αυτό που βλέπουμε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που θα αντιμετωπίσουν οι πολίτες. Τα πράγματα, λένε, σίγουρα θα γίνουν πολύ χειρότερα: η ανεργία θα αυξηθεί, η καθίζηση στην αγορά θα είναι μεγαλύτερη, το νέο πακέτο μέτρων (όποιο και αν τελικά είναι αυτό) μοιραία θα επιτείνει την ύφεση.
Το διακύβευμα είναι πλέον -αναφέρουν οι ίδιοι παράγοντες- αν η Ελλάδα θα σωθεί από τα χειρότερα, από το σενάριο της στάσης πληρωμών ή ακόμη και της επιστροφής στη δραχμή. Αν θα καταφέρει να διασώσει ένα μέρος από το κοινωνικό της κράτος, τις δαπάνες παιδείας, υγείας, τα κοινωνικά επιδόματα, το μέλλον της επόμενης γενιάς, των νέων που βιώνουν την ανεργία και τον αποκλεισμό.
Γιατί φτάσαμε ώς εδώ; Είναι αλήθεια αυτό που λένε κυβερνητικά στελέχη, ότι σε έναν χρόνο δεν μπορεί να αλλάξουν συνήθειες και λάθη δεκαετιών;
Η απάντηση μπορεί να ειπωθεί σε σχέση με τους στόχους του μνημονίου, που η ίδια η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου υπέγραψε ένα χρόνο πριν. Τότε που τα μέτρα δεν περιείχαν ακόμη ξεπούλημα υπό ασφυκτικούς όρους ασημικών 50 δισ. ευρώ. Τότε που τα δημοσιονομικά μέτρα κόστιζαν 25,9 δισ. ευρώ (2010-2014 που θα τελείωνε η επιτήρηση) και όχι 67,6 δισ. ευρώ (2010-2015). Τότε που υπήρχε η ελπίδα ότι η Ελλάδα με τη συμβολή των «αναπτυξιακών» μέτρων δεν θα δεχθεί μεγάλους τριγμούς.
Η μεγάλη εκτροπή του μνημονίου, που πλέον ουσιαστικά πρέπει να ξαναγραφτεί εξ αρχής, δείχνει ότι μπορεί το πρόβλημα να είναι παλαιό, μπορεί να έχουν δίκιο ότι ήταν λάθος η «συνταγή» του μνημονίου, αλλά είναι φανερή και η κυβερνητική αδυναμία εφαρμογής δεκάδων παρεμβάσεων που θα στήριζαν τα έσοδα και τον ιδιωτικό τομέα:
1 Δημοσιονομική καταγραφή. Την παροιμία «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» δεν την ήξερε η κυβέρνηση. Το 2004 η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. διέπραττε το μεγαλύτερο λάθος της σηκώνοντας το λάβαρο της «απογραφής», καταγγέλλοντας το ΠΑΣΟΚ.
Κρυφά ελλείμματα αποκαλύφθηκαν. Ηταν όμως πιο μεγάλα από αυτά που εκτιμούσε τότε η Ν.Δ. ότι θα βρει και ουδέποτε κατάφερε να τα «μαζέψει», φέρνοντας την Ελλάδα στο γκρίζο 2009.
Τότε ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ τη δική του «καταγραφή» στους ίδιους υψηλούς και καταγγελτικούς τόνους μπροστά σε κορυφαία στελέχη των Βρυξελλών, που άρχισαν πλέον να αμφισβητούν την αξιοπιστία της ίδιας της χώρας. Το ίδιο έπραξαν και οι αγορές. Το αποτέλεσμα πολιτικά γνωστό, και το τελικό ύψος ελλείμματος και χρέους ακόμη άδηλο, αφού η έρευνα δεν έχει τελειώσει.
2 Σπατάλη. Η μεγαλύτερη «πληγή» της ελληνικής οικονομίας είναι η σπατάλη, που συντηρείται από ένα μεγάλο κύκλωμα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων. Το κράτος σπαταλά κάθε χρόνο περίπου 120 δισ. ευρώ και δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει την... ροή του χρήματος.
Η «Διαύγεια», αν και πολύ θετική ως κίνηση, δεν είναι χρηστική για να παρακολουθήσει κάποιος δοσοληψίες γιατί δεν είναι επεξεργάσιμες οι αναρτήσεις και πολλοί φορείς συνεχίζουν να μη δίνουν λογαριασμό. Στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών που θα παρακολουθούσε τη μισθοδοσία του Δημοσίου ακόμη δεν έχει εγγραφεί ούτε το 70% των υπαλλήλων (και μάλλον αναβάλλεται η ενσωμάτωση των ΔΕΚΟ, που θα γινόταν το Μάρτιο).
Το σημαντικότερο, δεν υπάρχει πληροφοριακό σύστημα που να καταγράφει την κάθε δοσοληψία του Δημοσίου από τη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης μέχρι την πληρωμή, αν και συστήματα υπάρχουν. Το σύστημα «Εύδημος» που ανέπτυξε το Γενικό Λογιστήριο, για κάποιο λόγο αδιευκρίνιστο εδώ και αρκετούς μήνες, απλά εγκαταλείφθηκε, ενώ το «αντίπαλό» του ΟΠΣ, που θα ήταν λειτουργικό πέρυσι, ακόμη δεν παρακολουθεί ένα μεγάλο μέρος της κυβερνητικής δραστηριότητας.
3 Το εύκολο «θύμα» για να καλυφθεί το 1 δισ. απόκλισης στις δαπάνες και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές 6 δισ. ευρώ περίπου είναι η υποχρηματοδότηση των επενδύσεων κατά 1,7 δισ. ευρώ, μόνο μέσα στο 1ο πεντάμηνο του 2011. Είναι η έκτη περικοπή επενδύσεων από την αρχή του 2010 και μόνο ένα από τα πλήγματα που δέχτηκε ο ιδιωτικός τομέας.
Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων δεν έχει προχωρήσει θεσμικά, ενώ ξεκινά επισήμως τον Ιούλιο, ο επενδυτικός νόμος υπολειτουργεί, το ΓΕΜΗ δεν είναι λειτουργικό, η απλοποίηση των επενδύσεων για όλους (όχι των λίγων του fast track που δεν έχουν έρθει) είναι ακόμη στα λόγια, ενώ στα χαρτιά παραμένουν δεκάδες άλλες πρωτοβουλίες τόνωσης της αγοράς. Ο ανταγωνισμός δεν έχει τονωθεί, με απόδειξη την πορεία των τιμών, ειδικά σε τρόφιμα και καθημερινά είδη, που επιβαρύνουν τον καθημερινό προϋπολογισμό των πολιτών.
4 Οσο για τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, αντί να ξεκινήσει, δεν προχωρούν καν οι αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Η έρευνα στις ενδοομιλικές συναλλαγές, οι παρεμβάσεις που είχαν εξαγγελθεί για τον προηγούμενο Ιούνιο, αφαιρέθηκαν από το φορονομοσχέδιο του Φεβρουαρίου και τώρα πάνε για... Σεπτέμβριο. Και αυτό όταν τα δυνητικά έσοδα από τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, με βάση αξιόπιστες διεθνείς μελέτες, είναι 36 δισ. ευρώ το χρόνο, εκ των οποίων μόνο από τον ΦΠΑ διαφεύγουν 7 δισ. ευρώ, τα οποία υποκαθιστώνται για μία ακόμη φορά με αύξηση των έμμεσων φόρων, που τσακίζουν την αγορά.
5 Οσον αφορά τα 50 δισ. ευρώ των αποκρατικοποιήσεων - εξπρές όλων των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, στις οποίες προχωρεί η Ελλάδα με ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, ο αρχικός στόχος ήταν πολύ διαφορετικός. Το 2010 η κυβέρνηση μιλούσε για δυνητικά έσοδα 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση ακινήτων (δηλαδή με μεθόδους που θα έδιναν και μακροχρόνια έσοδα, μειώνοντας το έλλειμμα).
Τώρα, λόγω απουσίας προετοιμασίας, εμφανίζεται το δίλημμα αν θα βάλουμε ή όχι «υποθήκη» τα περιουσιακά στοιχεία σε περίπτωση που αποτύχει η πώλησή τους. Τα δε έσοδα θα πάνε -αναγκαστικά- στη μείωση του χρέους, υποχρεώνοντας επί δεκαετίες την Ελλάδα να αναζητά άλλες πηγές δημιουργίας πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, που θα είναι με βεβαιότητα πολύ λιγότερο κοινωνικά δίκαιες.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
ΔΙΠΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ (2004, 2009), ΣΠΑΤΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ, ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΔΔΑ kaddim@enet.gr
Η ΣΠΑΤΑΛΗ και η διαφθορά βασιλεύουν. Τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δεν τις άγγιξε κανείς. Υπάρχει αδυναμία διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων και αδυναμία ολοκλήρωσης πολυάριθμων κρίσιμων παρεμβάσεων εξυγίανσης των ΔΕΚΟ, τόνωσης του ανταγωνισμού, παροχής ρευστότητας στην αγορά. Είναι κάποιες από τις αιτίες που η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε ένα πηγάδι χωρίς καν ορατό πάτο και μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε απόγνωση.
Στοιχεία-σοκ
Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ένα μελανό σκηνικό: ύφεση 5,5%, ανεργία 15,9% και παρ' όλα αυτά ακρίβεια που επισήμως καλπάζει κατά 3,3%. Πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 11%, του τζίρου στο λιανεμπόριο κατά 15,5%, της οικοδομικής δραστηριότητας κατά 38,3%, του οικονομικού κλίματος, πιστωτική ασφυξία, συνεχή λουκέτα και ανυπαρξία επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Αρκετά κυβερνητικά στελέχη, αναλυτές και εκπρόσωποι της αγοράς εκτιμούν ότι αυτό που βλέπουμε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που θα αντιμετωπίσουν οι πολίτες. Τα πράγματα, λένε, σίγουρα θα γίνουν πολύ χειρότερα: η ανεργία θα αυξηθεί, η καθίζηση στην αγορά θα είναι μεγαλύτερη, το νέο πακέτο μέτρων (όποιο και αν τελικά είναι αυτό) μοιραία θα επιτείνει την ύφεση.
Το διακύβευμα είναι πλέον -αναφέρουν οι ίδιοι παράγοντες- αν η Ελλάδα θα σωθεί από τα χειρότερα, από το σενάριο της στάσης πληρωμών ή ακόμη και της επιστροφής στη δραχμή. Αν θα καταφέρει να διασώσει ένα μέρος από το κοινωνικό της κράτος, τις δαπάνες παιδείας, υγείας, τα κοινωνικά επιδόματα, το μέλλον της επόμενης γενιάς, των νέων που βιώνουν την ανεργία και τον αποκλεισμό.
Γιατί φτάσαμε ώς εδώ; Είναι αλήθεια αυτό που λένε κυβερνητικά στελέχη, ότι σε έναν χρόνο δεν μπορεί να αλλάξουν συνήθειες και λάθη δεκαετιών;
Η απάντηση μπορεί να ειπωθεί σε σχέση με τους στόχους του μνημονίου, που η ίδια η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου υπέγραψε ένα χρόνο πριν. Τότε που τα μέτρα δεν περιείχαν ακόμη ξεπούλημα υπό ασφυκτικούς όρους ασημικών 50 δισ. ευρώ. Τότε που τα δημοσιονομικά μέτρα κόστιζαν 25,9 δισ. ευρώ (2010-2014 που θα τελείωνε η επιτήρηση) και όχι 67,6 δισ. ευρώ (2010-2015). Τότε που υπήρχε η ελπίδα ότι η Ελλάδα με τη συμβολή των «αναπτυξιακών» μέτρων δεν θα δεχθεί μεγάλους τριγμούς.
Η μεγάλη εκτροπή του μνημονίου, που πλέον ουσιαστικά πρέπει να ξαναγραφτεί εξ αρχής, δείχνει ότι μπορεί το πρόβλημα να είναι παλαιό, μπορεί να έχουν δίκιο ότι ήταν λάθος η «συνταγή» του μνημονίου, αλλά είναι φανερή και η κυβερνητική αδυναμία εφαρμογής δεκάδων παρεμβάσεων που θα στήριζαν τα έσοδα και τον ιδιωτικό τομέα:
1 Δημοσιονομική καταγραφή. Την παροιμία «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» δεν την ήξερε η κυβέρνηση. Το 2004 η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. διέπραττε το μεγαλύτερο λάθος της σηκώνοντας το λάβαρο της «απογραφής», καταγγέλλοντας το ΠΑΣΟΚ.
Κρυφά ελλείμματα αποκαλύφθηκαν. Ηταν όμως πιο μεγάλα από αυτά που εκτιμούσε τότε η Ν.Δ. ότι θα βρει και ουδέποτε κατάφερε να τα «μαζέψει», φέρνοντας την Ελλάδα στο γκρίζο 2009.
Τότε ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ τη δική του «καταγραφή» στους ίδιους υψηλούς και καταγγελτικούς τόνους μπροστά σε κορυφαία στελέχη των Βρυξελλών, που άρχισαν πλέον να αμφισβητούν την αξιοπιστία της ίδιας της χώρας. Το ίδιο έπραξαν και οι αγορές. Το αποτέλεσμα πολιτικά γνωστό, και το τελικό ύψος ελλείμματος και χρέους ακόμη άδηλο, αφού η έρευνα δεν έχει τελειώσει.
2 Σπατάλη. Η μεγαλύτερη «πληγή» της ελληνικής οικονομίας είναι η σπατάλη, που συντηρείται από ένα μεγάλο κύκλωμα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων. Το κράτος σπαταλά κάθε χρόνο περίπου 120 δισ. ευρώ και δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει την... ροή του χρήματος.
Η «Διαύγεια», αν και πολύ θετική ως κίνηση, δεν είναι χρηστική για να παρακολουθήσει κάποιος δοσοληψίες γιατί δεν είναι επεξεργάσιμες οι αναρτήσεις και πολλοί φορείς συνεχίζουν να μη δίνουν λογαριασμό. Στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών που θα παρακολουθούσε τη μισθοδοσία του Δημοσίου ακόμη δεν έχει εγγραφεί ούτε το 70% των υπαλλήλων (και μάλλον αναβάλλεται η ενσωμάτωση των ΔΕΚΟ, που θα γινόταν το Μάρτιο).
Το σημαντικότερο, δεν υπάρχει πληροφοριακό σύστημα που να καταγράφει την κάθε δοσοληψία του Δημοσίου από τη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης μέχρι την πληρωμή, αν και συστήματα υπάρχουν. Το σύστημα «Εύδημος» που ανέπτυξε το Γενικό Λογιστήριο, για κάποιο λόγο αδιευκρίνιστο εδώ και αρκετούς μήνες, απλά εγκαταλείφθηκε, ενώ το «αντίπαλό» του ΟΠΣ, που θα ήταν λειτουργικό πέρυσι, ακόμη δεν παρακολουθεί ένα μεγάλο μέρος της κυβερνητικής δραστηριότητας.
3 Το εύκολο «θύμα» για να καλυφθεί το 1 δισ. απόκλισης στις δαπάνες και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές 6 δισ. ευρώ περίπου είναι η υποχρηματοδότηση των επενδύσεων κατά 1,7 δισ. ευρώ, μόνο μέσα στο 1ο πεντάμηνο του 2011. Είναι η έκτη περικοπή επενδύσεων από την αρχή του 2010 και μόνο ένα από τα πλήγματα που δέχτηκε ο ιδιωτικός τομέας.
Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων δεν έχει προχωρήσει θεσμικά, ενώ ξεκινά επισήμως τον Ιούλιο, ο επενδυτικός νόμος υπολειτουργεί, το ΓΕΜΗ δεν είναι λειτουργικό, η απλοποίηση των επενδύσεων για όλους (όχι των λίγων του fast track που δεν έχουν έρθει) είναι ακόμη στα λόγια, ενώ στα χαρτιά παραμένουν δεκάδες άλλες πρωτοβουλίες τόνωσης της αγοράς. Ο ανταγωνισμός δεν έχει τονωθεί, με απόδειξη την πορεία των τιμών, ειδικά σε τρόφιμα και καθημερινά είδη, που επιβαρύνουν τον καθημερινό προϋπολογισμό των πολιτών.
4 Οσο για τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, αντί να ξεκινήσει, δεν προχωρούν καν οι αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Η έρευνα στις ενδοομιλικές συναλλαγές, οι παρεμβάσεις που είχαν εξαγγελθεί για τον προηγούμενο Ιούνιο, αφαιρέθηκαν από το φορονομοσχέδιο του Φεβρουαρίου και τώρα πάνε για... Σεπτέμβριο. Και αυτό όταν τα δυνητικά έσοδα από τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, με βάση αξιόπιστες διεθνείς μελέτες, είναι 36 δισ. ευρώ το χρόνο, εκ των οποίων μόνο από τον ΦΠΑ διαφεύγουν 7 δισ. ευρώ, τα οποία υποκαθιστώνται για μία ακόμη φορά με αύξηση των έμμεσων φόρων, που τσακίζουν την αγορά.
5 Οσον αφορά τα 50 δισ. ευρώ των αποκρατικοποιήσεων - εξπρές όλων των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, στις οποίες προχωρεί η Ελλάδα με ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, ο αρχικός στόχος ήταν πολύ διαφορετικός. Το 2010 η κυβέρνηση μιλούσε για δυνητικά έσοδα 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση ακινήτων (δηλαδή με μεθόδους που θα έδιναν και μακροχρόνια έσοδα, μειώνοντας το έλλειμμα).
Τώρα, λόγω απουσίας προετοιμασίας, εμφανίζεται το δίλημμα αν θα βάλουμε ή όχι «υποθήκη» τα περιουσιακά στοιχεία σε περίπτωση που αποτύχει η πώλησή τους. Τα δε έσοδα θα πάνε -αναγκαστικά- στη μείωση του χρέους, υποχρεώνοντας επί δεκαετίες την Ελλάδα να αναζητά άλλες πηγές δημιουργίας πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, που θα είναι με βεβαιότητα πολύ λιγότερο κοινωνικά δίκαιες.
Η ελληνική ελιά που ταξιδεύει στο Ιντερνετ
Αναδημοσίευση από http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=285573
Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Μέσω Διαδικτύου πραγματοποιεί το 90% των πωλήσεών της στο εξωτερικό αλλά και την ελληνική αγορά η εταιρεία συσκευασίας ελαιών Liandris Group.
Χωρίς κρατική υποστήριξη, χωρίς να συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις ειδών διατροφής και με ανύπαρκτη κλαδική διαφήμιση, η εταιρεία βρήκε αυτή τη συνταγή για να ξεπεράσει την κρίση και να αναδειχθεί σε υπολογίσιμο παίκτη στην εμπορία και τις εξαγωγές ελαιών και ελαιολάδου.
Η Αννα Λιανδρή- κόρη του Γιώργου Λιανδρή, ιδρυτή της εταιρείας- παραδέχεται την απρόσμενα θεαματική αποτελεσματικότητα του δικτύου, που σε μία 10ετία αναδείχθηκε σε ισχυρό μέσο προώθησης εξαγωγών και άμεσων πωλήσεων. Για να πετύχει το σχέδιο, ο όμιλος καθιέρωσε πρωτοποριακές συσκευασίες στην ελληνική αλλά και σε ξένες αγορές, καλύπτοντας όλες τις ποικιλίες και τα μεγέθη της ελιάς. Η εταιρεία συνεργάζεται με έλληνες παραγωγούς και μέσω καινοτόμων συστημάτων συσκευασίας παράγει και εμπορεύεται όλα τα διαθέσιμα μεγέθη ελιάς, όπως ορίζονται από το διεθνές σύστημα μέτρησης.
Ανταγωνιστικό πακέτο
Η εξειδίκευση σε συστήματα συσκευασίας δίνει ισχυρό πλεονέκτημα έναντι ξένων ανταγωνιστών. Οπως σημειώνει η κόρη του ιδρυτή, από τη στιγμή που η εταιρεία θα καταφέρει να στείλει δοκιμαστικά προϊόν στον ξένο πελάτη, το ελληνικό προϊόν θα προτιμηθεί από τα φθηνότερα ισπανικά αλλά και τα ακόμη φθηνότερα τουρκικά. Να σημειωθεί πως διεθνώς η ελιά πωλείται με βάση 14 κατηγορίες, που ξεκινούν από τους 71-90 έως 351-380 καρπούς ανά κιλό. Σημασία έχουν επίσης ο τύπος παραγωγής (ολόκληρη ελιά, εκπυρηνωμένη/χωρίς κουκούτσι, σε ροδέλες, γεμιστές και πάστα) και η συσκευασία (μεταλλικές, πλαστικές κ.λπ.). Αυτά εάν συνδυαστούν με την υψηλή ποιότητα καθιστούν τον ελληνικό καρπό από τους πρώτους σε ζήτηση σε αρκετές ξένες αγορές.
Τα πρώτα συμβόλαια κλείστηκαν με μεμονωμένους γάλλους εστιάτορες (αρχές της 10ετίας του 2000) και αφορούσαν παραγγελίες ελιάς με λιαστή ντομάτα. Ακολούθησαν περιφερειακές αλυσίδες αλλά και γάλλοι χονδρέμποροι. Επόμενη αγορά ήταν η γερμανική, όπου η Liandris - πάλι με κύριο μέσο το Διαδίκτυο- έκλεισε πολλές παραγγελίες. Μέσω του Internet ενημερώθηκαν για τα τυποποιημένα προιόντα ελληνικής ελιάς ρώσοι γευσιγνώστες, οι οποίοι παρήγγειλλαν ελιά γεμιστή με σύκο. «Οι διατροφικές προτιμήσεις των ξένων πελατών είναι τόσο διαφορετικές, που μία εταιρεία αυτού του ειδικού τύπου πρέπει να διαθέτει άριστη τεχνογνωσία και απόλυτη εξειδίκευση» σημειώνει η Αννα Λιανδρή. Η εταιρεία εκτός από την ελιά και το ελαιόλαδο εμπορεύεται και άλλα παραδοσιακά προϊόντα της ελληνικής γης, ωστόσο τα δύο πρώτα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς της.
Μ. ΓΕΛΑΝΤΑΛΙΣ
Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Μέσω Διαδικτύου πραγματοποιεί το 90% των πωλήσεών της στο εξωτερικό αλλά και την ελληνική αγορά η εταιρεία συσκευασίας ελαιών Liandris Group.
Χωρίς κρατική υποστήριξη, χωρίς να συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις ειδών διατροφής και με ανύπαρκτη κλαδική διαφήμιση, η εταιρεία βρήκε αυτή τη συνταγή για να ξεπεράσει την κρίση και να αναδειχθεί σε υπολογίσιμο παίκτη στην εμπορία και τις εξαγωγές ελαιών και ελαιολάδου.
Η Αννα Λιανδρή- κόρη του Γιώργου Λιανδρή, ιδρυτή της εταιρείας- παραδέχεται την απρόσμενα θεαματική αποτελεσματικότητα του δικτύου, που σε μία 10ετία αναδείχθηκε σε ισχυρό μέσο προώθησης εξαγωγών και άμεσων πωλήσεων. Για να πετύχει το σχέδιο, ο όμιλος καθιέρωσε πρωτοποριακές συσκευασίες στην ελληνική αλλά και σε ξένες αγορές, καλύπτοντας όλες τις ποικιλίες και τα μεγέθη της ελιάς. Η εταιρεία συνεργάζεται με έλληνες παραγωγούς και μέσω καινοτόμων συστημάτων συσκευασίας παράγει και εμπορεύεται όλα τα διαθέσιμα μεγέθη ελιάς, όπως ορίζονται από το διεθνές σύστημα μέτρησης.
Ανταγωνιστικό πακέτο
Η εξειδίκευση σε συστήματα συσκευασίας δίνει ισχυρό πλεονέκτημα έναντι ξένων ανταγωνιστών. Οπως σημειώνει η κόρη του ιδρυτή, από τη στιγμή που η εταιρεία θα καταφέρει να στείλει δοκιμαστικά προϊόν στον ξένο πελάτη, το ελληνικό προϊόν θα προτιμηθεί από τα φθηνότερα ισπανικά αλλά και τα ακόμη φθηνότερα τουρκικά. Να σημειωθεί πως διεθνώς η ελιά πωλείται με βάση 14 κατηγορίες, που ξεκινούν από τους 71-90 έως 351-380 καρπούς ανά κιλό. Σημασία έχουν επίσης ο τύπος παραγωγής (ολόκληρη ελιά, εκπυρηνωμένη/χωρίς κουκούτσι, σε ροδέλες, γεμιστές και πάστα) και η συσκευασία (μεταλλικές, πλαστικές κ.λπ.). Αυτά εάν συνδυαστούν με την υψηλή ποιότητα καθιστούν τον ελληνικό καρπό από τους πρώτους σε ζήτηση σε αρκετές ξένες αγορές.
Τα πρώτα συμβόλαια κλείστηκαν με μεμονωμένους γάλλους εστιάτορες (αρχές της 10ετίας του 2000) και αφορούσαν παραγγελίες ελιάς με λιαστή ντομάτα. Ακολούθησαν περιφερειακές αλυσίδες αλλά και γάλλοι χονδρέμποροι. Επόμενη αγορά ήταν η γερμανική, όπου η Liandris - πάλι με κύριο μέσο το Διαδίκτυο- έκλεισε πολλές παραγγελίες. Μέσω του Internet ενημερώθηκαν για τα τυποποιημένα προιόντα ελληνικής ελιάς ρώσοι γευσιγνώστες, οι οποίοι παρήγγειλλαν ελιά γεμιστή με σύκο. «Οι διατροφικές προτιμήσεις των ξένων πελατών είναι τόσο διαφορετικές, που μία εταιρεία αυτού του ειδικού τύπου πρέπει να διαθέτει άριστη τεχνογνωσία και απόλυτη εξειδίκευση» σημειώνει η Αννα Λιανδρή. Η εταιρεία εκτός από την ελιά και το ελαιόλαδο εμπορεύεται και άλλα παραδοσιακά προϊόντα της ελληνικής γης, ωστόσο τα δύο πρώτα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς της.
Μ. ΓΕΛΑΝΤΑΛΙΣ
Από τη Νάξο στο ράφι των σουπερμάρκετ
Αναδημοσίευση από http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=285574
Από τη Νάξο στο ράφι των σουπερμάρκετ
Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Η ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΕΡΙΔΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
Του Μ. ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ gel@enet.gr
ΜΕ ΤΗΝ παρουσία της στη διεθνή έκθεση Anuga και την εξασφάλιση της ετικέτας «προϊόντος γεωγραφικής ένδειξης» για την πατάτα της Νάξου, η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών του νησιού επιχειρεί την έξοδό της στις ευρωπαϊκές αγορές.
Σε καιρούς χαλεπούς για την ελληνική οικονομία, το εγχείρημα της ΕΑΣ Νάξου έχει τη σημασία του, καθώς -όπως σημειώνει ο Δημήτρης Βερνίκος, διευθυντής του συνεταιρισμού- μόνο με μεθοδική και σκληρή δουλειά μπορεί να κερδηθούν μερίδια και θέσεις στα ράφια των σουπερμάρκετ.
Είναι η πρώτη φορά που η ΕΑΣ θα συμμετάσχει στη μεγαλύτερη έκθεση τροφίμων διεθνώς, η οποία διοργανώνεται στην Κολονία (8-12 Οκτωβρίου), με δικό της περίπτερο και με πλήρη παρουσίαση των προϊόντων του νησιού.
Από την περίφημη γραβιέρα Νάξου μέχρι τη γευστικότατη πατάτα προγραμματίζεται να παρουσιασθούν σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Η ανάδειξη της ιδιαιτερότητας και της ποιότητας των τοπικών προϊόντων, μπορεί να γίνει κυρίως μέσα από οργανωμένες εκθέσεις, σημειώνει ο διευθυντής του συνεταιρισμού. Γι' αυτό η ΕΑΣ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό αγώνα δρόμου, προκειμένου να πάρει από την ευρωπαϊκή επιτροπή την πιστοποίηση προϊόντος «γεωγραφικής ένδειξης», κάτι που θα αναδείξει περισσότερο την ποιότητα των ναξιώτικων προϊόντων.
Η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου ιδρύθηκε το 1926 από μια μικρή ομάδα παραγωγών του νησιού, με σκοπό την υποστήριξη των αγροτικών τους δραστηριοτήτων και την τυροκόμηση μικρών ποσοτήτων γάλακτος. Εκτοτε, η επιχείρηση εξελίχθηκε ραγδαία, διευρύνοντας τις δραστηριότητές της, αυξάνοντας την παραγωγή και την γκάμα των προϊόντων, εκσυγχρονίζοντας τις εγκαταστάσεις της, λειτουργώντας παράλληλα με σκοπό την εξυπηρέτηση των μελών της. Πλέον, η ΕΑΣ Νάξου αποτελείται από 26 μικρότερους συνεταιρισμούς (από κάθε γωνιά του νησιού) αριθμώντας 3.274 φυσικά μέλη. Απασχολεί σε σταθερή βάση 81 άτομα, άλλοι 35 εργάζονται περιοδικά. Τα τελευταία 2-4 χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι Ναξιώτες μένουν στο νησί, για να ασχοληθούν στο συνεταιρισμό.
Ολο το χρόνο
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως η δραστηριότητα του ΕΑΣ ξεπερνά ακόμη και την τουριστική στο νησί, καθώς δεν περιορίζεται στους 2-3 θερινούς μήνες. Το πιο ονομαστό προϊόν είναι η γραβιέρα Νάξου -που φέρει την αναγνώριση Προϊόντος Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ)- και παρασκευάζεται κατά 80% από αγελαδινό και κατά 20% από αιγοπρόβειο γάλα. Μέσω ενός συμβολαίου συνεργασίας με τη Βίγλα (όμιλος Vivartia), το ΠΟΠ τυρί κέρδισε σημαντικά μερίδια αγοράς, ενώ τελευταία η ΕΑΣ προχωρά σε νέα συμφωνίες με αλυσίδες σουπερμάρκετ για την προώθηση και άλλων προϊόντων, κυρίως της περίφημης πατάτας Νάξου.
Οπως σημειώνει ο Δημήτρης Βερνίκος, η συμφωνία με τις αλυσίδες σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, Σκλαβενίτης, Carrefour και Βερόπουλος θα βάλει μέσα στις επόμενες εβδομάδες τη ναξιώτικη πατάτα στα ράφια. Εκεί θα ανταγωνιστεί την εισαγόμενη... αιγυπτιακή, κυπριακή, ακόμη και τουρκική πατάτα, που τα τελευταία χρόνια έχουν κατακλύσει την εγχώριο αγορά.
Η ελληνική πατάτα, ειδικότερα η ναξιώτικη, αξίζει καλύτερης θέσης στο ράφι του σουπερμάρκετ και στο ελληνικό τραπέζι, σημειώνει, και η πιστοποίηση από τις Βρυξέλλες έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή.
Παράλληλα, ναξιώτικο κρέας πωλείται πλέον σε κεντρικά καταστήματα της πρωτεύουσας. Ανέκαθεν η Νάξος ήταν το πλουσιότερο νησί των Κυκλάδων σε εκτροφή αιγοπροβάτων, αύταρκες διατροφικά και με σημαντικές εξαγωγές σε άλλες αγορές του νομού, αλλά και του Πειραιά. Φέτος η παραγωγή που δεν κατευθύνθηκε στο εσωτερικό του νησιού, μέσω συμφωνιών με 1-2 αλυσίδες, απέφερε πρόσθετα έσοδα στους ντόπιους παραγωγούς.
Από τη Νάξο στο ράφι των σουπερμάρκετ
Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Η ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΕΡΙΔΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
Του Μ. ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ gel@enet.gr
ΜΕ ΤΗΝ παρουσία της στη διεθνή έκθεση Anuga και την εξασφάλιση της ετικέτας «προϊόντος γεωγραφικής ένδειξης» για την πατάτα της Νάξου, η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών του νησιού επιχειρεί την έξοδό της στις ευρωπαϊκές αγορές.
Σε καιρούς χαλεπούς για την ελληνική οικονομία, το εγχείρημα της ΕΑΣ Νάξου έχει τη σημασία του, καθώς -όπως σημειώνει ο Δημήτρης Βερνίκος, διευθυντής του συνεταιρισμού- μόνο με μεθοδική και σκληρή δουλειά μπορεί να κερδηθούν μερίδια και θέσεις στα ράφια των σουπερμάρκετ.
Είναι η πρώτη φορά που η ΕΑΣ θα συμμετάσχει στη μεγαλύτερη έκθεση τροφίμων διεθνώς, η οποία διοργανώνεται στην Κολονία (8-12 Οκτωβρίου), με δικό της περίπτερο και με πλήρη παρουσίαση των προϊόντων του νησιού.
Από την περίφημη γραβιέρα Νάξου μέχρι τη γευστικότατη πατάτα προγραμματίζεται να παρουσιασθούν σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Η ανάδειξη της ιδιαιτερότητας και της ποιότητας των τοπικών προϊόντων, μπορεί να γίνει κυρίως μέσα από οργανωμένες εκθέσεις, σημειώνει ο διευθυντής του συνεταιρισμού. Γι' αυτό η ΕΑΣ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό αγώνα δρόμου, προκειμένου να πάρει από την ευρωπαϊκή επιτροπή την πιστοποίηση προϊόντος «γεωγραφικής ένδειξης», κάτι που θα αναδείξει περισσότερο την ποιότητα των ναξιώτικων προϊόντων.
Η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου ιδρύθηκε το 1926 από μια μικρή ομάδα παραγωγών του νησιού, με σκοπό την υποστήριξη των αγροτικών τους δραστηριοτήτων και την τυροκόμηση μικρών ποσοτήτων γάλακτος. Εκτοτε, η επιχείρηση εξελίχθηκε ραγδαία, διευρύνοντας τις δραστηριότητές της, αυξάνοντας την παραγωγή και την γκάμα των προϊόντων, εκσυγχρονίζοντας τις εγκαταστάσεις της, λειτουργώντας παράλληλα με σκοπό την εξυπηρέτηση των μελών της. Πλέον, η ΕΑΣ Νάξου αποτελείται από 26 μικρότερους συνεταιρισμούς (από κάθε γωνιά του νησιού) αριθμώντας 3.274 φυσικά μέλη. Απασχολεί σε σταθερή βάση 81 άτομα, άλλοι 35 εργάζονται περιοδικά. Τα τελευταία 2-4 χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι Ναξιώτες μένουν στο νησί, για να ασχοληθούν στο συνεταιρισμό.
Ολο το χρόνο
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως η δραστηριότητα του ΕΑΣ ξεπερνά ακόμη και την τουριστική στο νησί, καθώς δεν περιορίζεται στους 2-3 θερινούς μήνες. Το πιο ονομαστό προϊόν είναι η γραβιέρα Νάξου -που φέρει την αναγνώριση Προϊόντος Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ)- και παρασκευάζεται κατά 80% από αγελαδινό και κατά 20% από αιγοπρόβειο γάλα. Μέσω ενός συμβολαίου συνεργασίας με τη Βίγλα (όμιλος Vivartia), το ΠΟΠ τυρί κέρδισε σημαντικά μερίδια αγοράς, ενώ τελευταία η ΕΑΣ προχωρά σε νέα συμφωνίες με αλυσίδες σουπερμάρκετ για την προώθηση και άλλων προϊόντων, κυρίως της περίφημης πατάτας Νάξου.
Οπως σημειώνει ο Δημήτρης Βερνίκος, η συμφωνία με τις αλυσίδες σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, Σκλαβενίτης, Carrefour και Βερόπουλος θα βάλει μέσα στις επόμενες εβδομάδες τη ναξιώτικη πατάτα στα ράφια. Εκεί θα ανταγωνιστεί την εισαγόμενη... αιγυπτιακή, κυπριακή, ακόμη και τουρκική πατάτα, που τα τελευταία χρόνια έχουν κατακλύσει την εγχώριο αγορά.
Η ελληνική πατάτα, ειδικότερα η ναξιώτικη, αξίζει καλύτερης θέσης στο ράφι του σουπερμάρκετ και στο ελληνικό τραπέζι, σημειώνει, και η πιστοποίηση από τις Βρυξέλλες έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή.
Παράλληλα, ναξιώτικο κρέας πωλείται πλέον σε κεντρικά καταστήματα της πρωτεύουσας. Ανέκαθεν η Νάξος ήταν το πλουσιότερο νησί των Κυκλάδων σε εκτροφή αιγοπροβάτων, αύταρκες διατροφικά και με σημαντικές εξαγωγές σε άλλες αγορές του νομού, αλλά και του Πειραιά. Φέτος η παραγωγή που δεν κατευθύνθηκε στο εσωτερικό του νησιού, μέσω συμφωνιών με 1-2 αλυσίδες, απέφερε πρόσθετα έσοδα στους ντόπιους παραγωγούς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)